Zoals jullie merken is het wat stiller op de blog, maar dat heeft alles te maken met ons kleine meisje. Laat ik beginnen te zeggen dat het hartstikke goed gaat! Carice doet het super en is een heel rustig en tevreden meisje. Ze drinkt goed en slaapt ook lekker lang (hooray!!). We hebben zelfs al heel wat nachten kunnen doorslapen, wat een geluk! Ik kan oprecht zeggen dat ik nog steeds op de roze wolk zit.
Gezin van vier
Ik krijg heel vaak de vraag: hoe vindt Wisse het als grote broer? Hij vindt het erg leuk grote broer te zijn, maar het is af en toe ook wel erg wennen. Het is natuurlijk ook niet niets wanneer er ‘ineeens’ nog iemand anders in je huis is komen wonen. Het is heel leuk om te zien dat hij ‘Ka-ties’ (Carice is nog een beetje te moeilijk 😉 ) steeds meer opzoekt. Ze krijgt regelmatig een aai over haar bol of een kusje. En glundert van oor tot oor wanneer kraambezoek zegt dat hij een lief zusje heeft. Maar, wat ik zeg, het is ook wel eens even niet leuk om een zusje te hebben. Op de (welbekende?) voedingsmomenten bijvoorbeeld. Juist dan wil hij toevallig een puzzel met mij doen of roept hij ‘memmie komen?’. Nee ventje, dat gaat nu even niet…
Ritme
De overgang van 1 naar 2 kinderen valt me reuze mee. Het begin staat in het teken van het vinden van een nieuw ritme en dat is echt wel even zoeken. Vooral de ochtenden: wie kleed ik wanneer aan en geef ik te eten. En o ja, het is ook wel regematig voorgekomen dat ik niet voor 10 uur fatsoenlijk in de kleren zat. Maar, alles wordt beter en ook dit 😉
Lees hier mijn bevallingsverhaal
Groeien groeien groeien
Afgelopen week is Carice weer goedgekeurd op het consultatiebureau. Ze is een klein meisje, maar zit goed op gewicht. En daar ben ik wel erg blij mee en is een teken dat de borstvoeding ook goed gaat gelukkig. Ze is met haar 53 centimeter officieel maatje 50 ontgroeit. De shirtjes worden nu écht te kort. Huilen!! Zo bizar snel wordt dat hele kleine meisje weer groot. Ik wist het vooraf, en ook iedereen zegt het tegen me, maar toch gebeurt het waar je bij staat. Kon je af en toe de tijd maar even stil zetten, of ééven terug in de tijd.
Verschillende kinderen
Het is ook heel grappig om te zien dat we zulke verschillende kinderen op de wereld hebben gezet. Qua uiterlijk (we zijn er nog steeds niet over uit op wie Carice lijkt, terwijl Wisse vanaf de eerste seconde veel gelijkenissen met mij vertoont) en ook qua karakter. Waar ik met Wisse kilometers op mijn arm heb gelopen door huis omdat hij zo onrustig was en niet zelf in slaap kon komen, is dat met Carice het tegenovergestelde. (Lees hier de blog over de eerste weken met Wisse) Ze valt zelf lekker in slaap en ook tussen de voedingen door vindt ze het niet erg om in haar wiegje of in de box te liggen. Ik weet soms niet wat mij overkomt, maar ben hier uiteraard super blij mee!
Zien jullie veel verschil tussen jullie kinderen?
